Reis naar Ohio.

De laatste dag, Laura is al heel vroeg op en haalt voor de laatste keer Nettie en Emma op om nog twee quiltwinkels te bezoeken. 

Hier spendeer ik bijna mijn laatste dollars, een paar mooie paarsjes en een ecru lap voor mijn POTC. En een hele voordelige scrabbag met bruikbare lapjes. Gelunched met de dames en ze naar huis gebracht.

We rijden door een gebied waar veel Swartzentruber Amish wonen, die weigeren om een gevaren  driehoek op hun voertuigen te gebruiken . Wat veel ongelukken veroorzaakt. Het is daar s'avonds natuurlijk erg donker zonder verlichting. Ook wordt hier veel zwart gedragen.

Er wordt hard gewerkt op het land, want het hooi moet wel droog opgeborgen worden.

Onderweg brengen we een bezoek aan een Amish winkeltje aan huis, in de basement, de meeste huizen zijn tegen een heuvel gebouwd. Ook hier mochten we geen foto's maken maar ik heb wel het eekhoorntje op de foto gezet. Overall hangen kleine silo's met voer voor deze diertjes en natuurlijk voor de prachtige vogels.

En we moesten even stoppen omdat er een kudde koeien na het melken naar een andere wei werden gebracht.

Onze bestemming was een gezinnetje wat manden maakt en dit aan huis verkocht.

Hier een foto van vader en twee zoontjes. Moeder kwam met baby nr. 11 trots de schuur in, waar wij een mandje kochten. Een hele arme familie die een diepe indruk op ons achterliet.

Na al deze indrukken komen we thuis en werpen ons op de koffers. Zou het er allemaal wel ingaan.
Laura komt wegen en natuurlijk gaat het er niet allemaal in.

 Samen met Marja springt ze in de auto en rijd naar de Walmart. Een van de weinige warenhuizen waar een speciale buggy parkeerplaats is. De thuisblijvers relaxen nog even op de varanda.

Tada, deze koffer is het geworden, daar kan ons gezamelijke  overgewicht wel in.

We gaan dineren bij mrs. Youders, een eetgelegenheid waar je zelf het lekkers op kan scheppen. We moeten even op een tafel wachten. En Laura onze'' reisleidster en chauffeuse''. gaat even lekker in een gemakkelijke stoel.
Als we terug zijn in de B&B praten we nog even na en gaan naar bed.
Morgen nog een lange dag.

 
We laden alle koffers weer in en gaan op weg naar het eerste vliegtuig.

Onderweg komen we langs een plek waar een huwelijk voltrokken wordt, zoveel buggy's en mensen bij elkaar.

Onderweg zien we het landschap veranderen en een beetje weemoedig neem ik afscheid van alle mooie belevenissen. We hebben in een week tijd zoveel meegemaakt.
Laura zegt "mijn verstand hangt aan het raam'', daarmee doelend op de navigatie. Ja die is wel nodig want in dit grote gebied zou je zo maar verdwalen.
 We komen in Cleveland aan en daar werden we weer geconfronteerd met de hectiek van het dagelijks leven. Moeilijk doen met inchecken, maar de vlucht verloopt voorspoedig.

Op het vliegveld van Chicaco probeerd Laura nog een laatste blog te schrijven, maar helaas geen verbinding.

Maar we kunnen toch redelijk snel instappen en we beginnen aan een lange zit en hopen dat we ook nog een beetje kunnen slapen.

Na een goede vlucht komen we aan in Düsseldorf, gelukkig alle koffers zijn meegekomen. We verdelen de buit uit de aangeschafte koffer. En het taxibusje laat niet lang op zich wachten. Voor de laatse keer laden we de koffers in en rijden snel richting Utrecht.

We nemen afscheid van elkaar en gaan huiswaarts. De dat voor de reünie zijn al geprikt nu even afwachten wanneer iedereen kan.

Laura en ook Henk bedankt voor alle goede zorgen. Het was weer piekfijn in orde.

En mocht je interesse gekregen hebben om ook zo'n mooie reis te willen beleven, klik even hier Laurasquiltatelier. Daar krijg je alle informatie die nodig is.

Het was een geweldige ervaring.